Urban exploring, urbex of UE is het bezoeken en fotograferen van (meestal) verlaten gebouwen en omgevingen die doorgaans voor het publiek niet opengesteld zijn.
De term urban exploring is Engels en betekent letterlijk onderzoek van het urbane (=stedelijke) maar het kan zich net zo goed op het platteland afspelen.
Het betreden van verlaten gebouwen behoort tot de meest voorkomende vorm van Urban Exploration. Meestal gaat het daarbij om verlaten oude fabriekspanden, maar vaak ook voormalige ziekenhuizen, scholen, kantoorgebouwen of gestichten. Kastelen en kerken zijn ook zeer geliefd. Vaak zijn deze gebouwen zwaar aangetast door de tand des tijds en bespoten met graffiti. Verlaten gebouwen worden vooral vanwege hun architectuur, zoals bijvoorbeeld kastelen en kerken, of uit historische interesse bezocht.
Ook gebouwen die nog (deels) actief gebruikt worden zijn interessant, zover het daarbij gaat om niet openbaar toegankelijke ruimten zoals machinekamers, liftschachten en daken.
Tunnels en andere ondergrondse locaties, al dan niet verlaten, zijn voor sommige Explorers een specialiteit; zulke locaties kunnen variëren van mijnschachten en mergelgrotten tot riolen en verkeerstunnels of holle ruimten onder een brug.
Sommige mensen onderzoeken niet-verlaten gebouwen, hetgeen infiltratie (binnendringing) wordt genoemd. Dat kan lopen van het bekijken wat zich in een schoonmaakhok bevindt, het ronddwalen in de ondergrondse gangen van ziekenhuizen, tot rondneuzen op militaire terreinen.
Andere Explorers verkiezen liever adembenemende hoogtes, deels voor de kick, deels voor het uitzicht. Zowel de daken van al dan niet verlaten gebouwen, kerken, zendmasten en kranen zijn populair in deze subcultuur. Een andere subcultuur van het urban exploring is het lopen over (verlaten) spoorlijnen. Ook verlaten domeinen zijn een doel voor sommige Explorers Deze terreinen kunnen gaan van verlaten militaire oefenterreinen tot vliegvelden of vakantiedorpen.
Hoewel er geen verenigingen met statuten en regels voor urban Explorers bestaan, houden de meesten zich aan de gedragslijn: “Laat slechts voetstappen achter, neem slechts foto’s mee” (en: Leave nothing but footprints, take nothing but pictures). Ook proberen de meeste Explorers geen wetten te overtreden anders dan het zich begeven op terreinen waar zij geen wettige toegang toe hebben; volgens velen een ‘onschadelijke’ overtreding.
Het is een sport voor de Urban Explorers om een unieke urbex locatie te vinden en de gouden regel is dan ook: geef niet zomaar het adres van een locatie weg. Dit met name omwille van het selectief- of geheim houden en het beschermen van een locatie tegen materiaaldieven en vandalen.
De meeste Explorers zijn er slechts op uit om foto’s en/of video’s te maken van oude gebouwen, zowel van binnen als buiten. Sommigen plaatsen die dan op een website of beheren een collectie. Sommigen beoefenen urban exploring vooral voor de opwinding vanwege het gevaarlijke en/of verboden karakter van plekken, bijvoorbeeld het beklimmen van hoge objecten als bruggen en communicatietorens.
Het probleem is dat Explorers per definitie nieuwsgierig zijn naar niet algemeen bekende plekken en zich daarmee vaak op verboden terrein begeven; plekken die ook bezocht worden door mensen met andere bedoelingen zoals graffiti-spuiters en krakers, of vandalen en koperdieven. Eigenaren en politie zien Explorers ook wel aangezien voor dezulken.
Groepen mensen die ook in deze urbex locaties op zoek kunnen zijn, zijn de zogenoemde ‘Ghosthunters’. Ghosthunters onderzoeken verlaten gebouwen op de mogelijke aanwezigheid van entiteiten (geestverschijningen/energieën). Daarnaast komen de urbex locaties ook steeds meer in trek bij de modefotografen als decor voor fotosessies.
Urban Explorers werken meestal in kleine groepen omdat urban exploring gevaarlijk of risicovol kan zijn. Bij het betreden van de, vaak bouwvallige, verlaten gebouwen bestaat het risico door vloeren of trappen te zakken, of om gevaarlijke stoffen als gassen en chemicaliën aan te treffen, of losliggende elektrische bedrading. Sommige locaties worden bewaakt en waakhonden en/of toezichthouders kunnen het de Explorer lastig maken. Onbedoelde insluiting is ook een risico wanneer een deur in het slot zou vallen waarvan de deurkruk ontbreekt. Om zich uit een dergelijke situatie te kunnen bevrijden dragen Explorers vaak een deurkruk bij zich.
(bron)